Er was eens een psychotherapeut die mij vroeg met welk sprookje ik me het meest identificeerde.
“Sprookje?” vroeg ik verbaasd.
“Ja. Het eerste wat in je hoofd opkomt.”
“Hmmm… Roodkapje.”
“Waarom Roodkapje?”
“Geen flauw idee. Het was het eerste wat in mijn hoofd opkwam.”
“Maar waarom denk je dat dit het eerste was wat in je hoofd opkwam? Waarom niet Sneeuwwitje of Doornroosje bijvoorbeeld?”
“Hmmm… Dat weet ik niet. Misschien had mijn onderbewuste niet zo’n zin om slapend op een prins te wachten? Misschien wilde het liever met een mandje vol lekkers avonturen in het bos beleven en de Boze Wolf maar voor lief nemen?”
