Het is een kwestie van ruimte. Het is een kwestie van ruimte. Het is een kwestie van ruimte.
Toen ik het eenmaal doorhad, klonk het als een natuurwet: als ik mezelf omarm, komt niemand ertussen.
Vrijheid
Over bomen
“Ik ben een perenboom.”
“Hmm… Dat lijkt me lastig.”
“Lastig of niet, ik ben nu eenmaal een perenboom.”
“Ik bedoel: zit de wereld op peren te wachten?”
“Dat is een gepasseerd station, want ik ben er en ik ben een perenboom.”
“Maar wat als je met peren geen boterham kunt verdienen?”
“Moet ik dan appels gaan produceren?”
“Maar wat als je niet krijgt wat je nodig hebt om te leven?”
“Dan ga ik dood. Nog steeds perenboom.”
Gute Nacht Freunde
Er was eens een tijd dat ik naar de radio luisterde. De radio, weet je nog? Ik luisterde naar “Het Oog”, op Radio 1. Naar de interviews. Die gingen over veel dingen waar ik niets mee heb. Ik bedoel niets, in de afwezige zin van het woord. Dingen die niet tot mijn wereld horen. Maar dat boeide niet.
Wat me wel boeide was het enthousiasme waarmee de geïnterviewden over hun ding spraken. Hun motivatie, hun sprankelende ogen, die ik niet kon zien, maar wel horen. Dat zijn mensen die niet alleen doen wat ze goed kunnen, ze doen wat ze willen. Heerlijk.
Toch rust hier een taboe op. Hoezo doen wat je wilt? Ga je het verwende kind uithangen? Het leven bestaat niet alleen uit leuke dingen. Nee, het bestaat ook uit stomme dingen. Zoals dit taboe.
Want wat gebeurt er als mensen de ruimte krijgen om te doen wat ze graag doen? Worden ze dan lui?
Nee. Ze worden geïnterviewd.
Gute Nacht Freunde.