Ik ben een vrije geest.
Uit de fles sinds 1973.
Eerst gespot in Brazilië, in Rio de Janeiro.
Sinds 1999 vooral in Nederland aan het spoken.
In den beginne ging ik iedere zondag met mijn ouders naar mijn grootouders. We reden door de tunnel onder de heuvel tussen onze wijk en hun wijk. Op die heuvel lag een sloppenwijk.
Vooral als we terug naar huis gingen, greep de sloppenwijk mijn aandacht. Het was donker en de heuvel was bedekt met lichtjes. Op de trappen naast de ingang van de tunnel was het druk en luidruchtig. Ik keek met nieuwsgierigheid en angst naar de mensen die naar boven gingen, naar die voor mij totaal onbekende wereld. Ik vond het ongemakkelijk en onbegrijpelijk.
Iedere zondagavond aten we bij mijn grootouders. We keken naar de gebruikelijke televisieprogramma’s en herkauwden de dagelijkse kost. Dat daar een paar honderd meter vandaan grote armoede heerste, was geen onderwerp van gesprek. Niet op zondag, niet op een andere dag van de week. We deden wat we altijd deden en wat om ons heen gebeurde deed er niet veel toe.
Mijn familie bleek geen uitzondering. De wereld is een rare plek. Iedereen draait steeds dezelfde rondjes, in plaats van te bewegen richting grootse ontwikkelingen. Dat bezorgt me een goede dosis vervreemding, om maar over de verveling te zwijgen.
Als kind vond ik mijn redding in encyclopedieën, in verhalen over wetenschappers die de mensheid op een ander spoor hebben gezet en in de vooruitblik dat ik ook volwassen zou worden. Mijn bedroevende middelbareschooltijd heb ik doorstaan door “in gesprek te gaan” met grote filosofen. Uiteindelijk ben ik economie gaan studeren. Ik dacht dat ik mijn antwoorden in studie zou vinden.
Het heeft veel zoekjaren geduurd totdat het tot me doordrong dat ik het vooral van mijn eigen observaties en analyses moet hebben, buiten de gedicteerde kaders.
Ik zie een spoor waar strijd en leegte plaatsmaken voor ontspanning en vervulling, waar mediocriteit plaatsmaakt voor grootsheid. Het is mijn levenswerk om mezelf op dit spoor te houden. En om de mensheid op dit spoor te krijgen.
De kopfoto van deze pagina is van Danilo Alves, waarvoor veel dank.